Ben genel bir yazı yazamam bu konuyla ilgili. Kendi hayatımı baz alarak yazabilirim anca. Ama burda sevgililerimden değil normal arkadaşlarımdan bahsedeceğim. Genelde sosyal kişiliğim sayesinde -lanet olsun ki çok sosyalim- epeyce bir sevenim var ve genelde tüm kız arkadaşlarımın ilişkilerinin neredeyse tüm detaylarını bilirim. Bu durumun bana birşey kattığı yok esasında. Ama onların gözünde ister istemez yüceliyorum. Çünkü insanoğlunun varoluşundan bu yana kadınları etkilemek için yapamadığı şeyi yapıyorum: Sadece dinliyorum. Sonrasında olanlar feci. Kız benim dinlediğimi baz alarak erkek arkadaşına gidiyor. Kıyaslama yapıyor. "Erkek arkadaşım beni dinlemiyor senin gibi"lerle başlıyor olaylar. Sevgiliyle tartışmalar, telefon kapatmalar derken en yakın arkadaşı moduna giriyorum. Benim çıkar sağlama gibi bir amacım yok kesinlikle bu durumlardan. Daha sonra durum şuna dönüyor "Ben sana çok güveniyorum". İyi de arkadaşım ben "bana güven" demedim ki. Ben sadece seni dinledim o kadar. İşin en vahim kısmı şu "ya bana senin gibi bir sevgili lazım aslında". E yok artık ebesinin örekesi. İşte ben bu tip insanlardan korkarım arkadaş. Çünkü sevgili olayını bir ihtiyaç olarak görüyor. Ama tüm bunlar eski düşüncelerimdi. Şimdi ise tam tersini düşünüyorum.
- Bana aslında senin gibi bi sevgili lazım ya..
- Benden iyisini mi bulacaksın
iki gün sonra kız der ki:
- ama ben sana güvenmiştim. naaptın sen yaa..
Sonra "sen böyle değildin ? Neden böyle oldun ?" diyorlar. Cevap dahi vermiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder