Farklı Olmak

Bu yazımda bir kaç ilginç konuya değineceğim. Bir insanın istekleri ve toplum yüzünden bunu söyleyememe. Hepimizin belli bir tarzı, stili ve yaşam biçimi var. Bu yaşam biçimlerine göre hayatlarımızı sürdürüyoruz. Örnek vermek gerekirse bir pop müzik tutkunu olan kişinin o müzik tarzına göre giyinmesi ve hareket etmesi gibi. Her ne kadar kabul etmesek de giyim tarzımızı belirleyen en önemli unsur müzik. Rock, metal müzik dinleyen bir kişiyi sanırım hepimiz yirmi kişi arasından rahatlıkla seçebiliriz. Haliyle bu giyim tarzı da bizim davranışlarımızı belirliyor. Metal müzik tutkunu kişiden devam edelim. Çok klişe bir yargı olmasına rağmen gerçek olduğuna inandığım bir yorum yapacağım. Siyah deri kıyafetler giyerler ve genelde erkeklerin saç ve sakalları uzundur. Maalesef ki şu yorumu yaptığım için kendimden nefret ediyorum ama maalesef ki böyle. Bayanlarda genelde metal müziğin tarzına göre saç boyası, küpe ve piercingle belli oluyorlar zaten. Örneğin "gotik metal" dinleyen bir bayanı ele alalım. Üstünde gotik kıyafetler ve tabii ki de gotik makyaj. Arkadaş çevresinde "sert, dobra hatun" olarak bilinen bir kişi diyelim. Etrafında dönen seks ve uyuşturucu partilerine rağmen, kendisinin aslında bunlardan tamamen uzaklaşmak, kendine bir eş bulup hayatına normal devam etmek istediğini düşünün. İşte konumuz burada devreye giriyor. Arkadaşları arasında "sert" olarak bilinen birisinin "yaa ben evlenmek istiyorum" şeklindeki düşüncesi sanırım çevresi tarafından hoş karşılanmaz. İşte bu sebeple bu iyi niyetli kızımız bu düşüncesinden kendini soğutma kararı alır. Çünkü arkadaşları onun için şahane birer varlıklar ve onların kendisiyle dalga geçmesine katlanamaz. O yüzden "yaa ben aslında böyle mutluyum" gibi yalanlara adar kendini. "Yalnızlık şahane olm" gibi diyaloglar geçmesi de muhtemel tabi. Bu sebeple bu kızımız o ortamını değiştirmediği sürece yalnızlığa mahkum kalacak. Çünkü istediklerini söyleme cesareti yok. Bu sadece bir örnek bunun gibi daha bir sürü örnek yazılabilir. Bizler farkında olmadan istediklerimizi hep örseleyen varlıklarız. "İnsanlar benle dalga geçer, fikrimi küçümser" gibi düşüncelere kapılıyoruz. Benim gözümde "Farklı Olmak" burada başlıyor işte. Dünyanın en saçma fikri de olsa ben kendi fikrini söylemeli insan. İçinde bir şey tutmamalı bence. İstediği, arzu ettiği neyse söylemeli. Adım gibi eminim herkesin bu tarz bir olayı var. Sanırım tıkandım. Daha fazla bir şey yazamıyorum. Son olarak Andy Warhol'a sesleniyorum : Keşke baban dışarı boşalsaymış da hiç seni tanımasaymışız!